۱۳۸۹ دی ۶, دوشنبه

به نام او  که آزادی را آفرید


سرآغاز این دفتر را با نام او تزئین میکنم، فارغ از هر کیش و آیینی
امید دارم روزی بیاید که هیچ انسانی خود را برتر و دیگران را موجوداتی  پست و فاقد هرگونه صلاحیت برای تصمیم گیری نداند، تا به خود این اجازه را ندهد که در حریم آزادی دیگران متجاوزانه وارد شده و آنچه را که  او آزاد آفریده در بند کشد.
بر آن امیدم تا روزی تک تک ما بر این باور برسیم که تنها با دید باز و به دور از تعصبات کور می توانیم دست یکدیگر را به مهر بفشاریم و به آنچه که اتحاد مینامندش دست پیدا کنیم. در این صورت است که می توان در فضایی سالم به تبادل افکار پرداخت و نقاط ضعف یکدیگر را به نقاط قوت بدل کرد تا گام های بعدی را مستحکم تر به سوی آزادی برداریم.
اعتقاد دارم هیچ وجودی دارای کمال مطلق نیست، از آن رو همواره نیازمند همفکری شما دوستان و نظرات شما عزیزان هستم و سعی در آن دارم تا با کاری هرچند کوچک تمرینی بزرگ از مشارکت داشته باشیم و اگر مطلبی یا تصمیمی باشد هرکدام از ما در به ثمر رسیدن آن نقش داشته باشیم.

دوستان عزیز و گرانقدر باور داشته باشیم هرکدام از ما قطره ای از خون این خاکیم که حیاتش در گرو به هم پیوستن و جاری شدن ماست. پس بیایید با اتحاد و پیوستگیمان شریان آزادی بخشی برای ایرانمان باشیم. 



۲ نظر: