چگونه مردم از حرکات بعدی ( اعتصابات، تظاهرات و ...) در سطح وسیعی مطلع می شدند؟
از چه طریقی با بیان « شاه ایران را ویران کرده و خمینی قرار است آن را آباد کند! » در بین مردم، کسانی را که با شنیدن نام شاه ویا سرود شاهنشاهی حتی در خانه هایشان خبردار می ایستادند، ترقیب به اعتراض شدند؟
چگونه جنایات و کشتار مردم معترض را در نقطه ای از کشور به اطلاع دیگر نقاط می رساندند و بر شعله خشم و اعتراض مردم دامن می زدند؟
از طریق نوار کاست؟ اعلامیه ها و شب نامه ها؟ شعار نویسی یا دیوار نویسی؟
آیا شبکه گسترده روحانیت ( آخوندها، روضه خوان ها، بالای منبری ها، پیش نمازها، مسئله گوها و ... ) که در دور افتاده ترین مناطق هم حظور داشتند به طوری که حتی در یک آبادی کوچک با 20 خانوار هم یک مسئله گو یا آخوند وجود داشت وظیفه سازماندهی انقلاب و انتشار این اطلاعات را بر عهده داشتند؟
آیا در آن زمان مفاهیمی چون اینترنت، شبکه های ماهواره ای، پیام کوتاه ( SMS )، وبلاگ، ایمیل، سایت های اجتماعی ( مثل دنباله و ... ) تلفن همراه دوربین دار، بلوتوث، مکالمات مستقیم اینترنتی ( Yahoo! Messenger و ... )، ویدئو کنفرانس ها و امکاناتی از این قبیل وجود خارجی داشتند؟
با مقایسه آن دوران با زمان حال آیا به این نتیجه نمیرسیم که اکنون با توجه به این امکانات، تمام جامعه حتی آنانی که نمیدانند اینترنت چیست هم باید بیش از گذشته آگاه باشند؟ ولی آیا اینگونه است؟
اگر اینچنین نیست پس علت در چیست؟ آیا مردم زمان ما همتی را که مردم آن روزگار داشتند ندارند؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر